Lente 2006
We starten dit artikel met een aantal gepubliceerde verklaringen van een ISKCON toegewijde:
Verklaring 1:
Bijna vijf jaar lang heb ik Prabhupada gezien en gekend via het bekijken van foto’s […] Maar ik had hem nooit persoonlijk gezien […] Toen begreep ik dat de geestelijk leraar niet verschilt van zijn foto.”
Verklaring 2:
“Srila Prabhupada was een transparant medium. Hij gaf complete en perfecte kennis zonder er een persoonlijke draai aan te geven. Ik accepteerde de informatie uit het boek als perfect, maar kon niet inzien dat de auteur mijn eeuwige geestelijke gids is.”
Verklaring 3:
“Srila Prabhupada was alles. Hij was geestelijk leraar, acarya, bekrachtigtprediker, hoofd pujari, expert kok, vader, vriend en de enige weg naar Krsna.”
Van deze verklaringen leren we dat:
- Srila Prabhupada aanwezig is in zijn foto’s.
- Srila Prabhupada communiceert via zijn boeken en zo de weg naar Krishna vormt. Hij is daarom onze eeuwige geestelijke gids en geestelijk leraar.
- Srila Prabhupada is de bekrachtigde acarya (geestelijk leraar) en de enige weg tot Krishna.
Je zou verwachten dat deze verklaringen afkomstig zijn van een IRM aanhanger, of van het BTP team. Wij zouden de verklaringen dan ook graag omarmen. Maar toch is dat niet zo. De verklaringen zijn afkomstig van ZH Sivarama Swami, een ISKCON goeroe die door de GBC is aangesteld en zijn verklaringen zijn gepubliceerd in een door hem geschreven artikel met de naam; ‘Meeting Srila Prabhupada’. In hetzelfde artikel leren we dat, hoewel Sivarama Swami op dat moment Srila Prabhupada nooit ontmoet had, hij wel was geïnitieerd als zijn discipel:
“Dat was het eerste persoonlijke contact met zijne Goddelijke Genade, al was ik reeds twee jaar een geïnitieerd toegewijde.” (Sivarama Swami ontmoet Srila Prabhupada)
Als iemand echter hedendaags Srila Prabhupada accepteert als “eeuwig geestelijke gids”, “geestelijk leraar” en “enige weg naar Krsna”, zoals Sivarama Swami ook deed, dan blijkt uit de volgende brief dat dit nogal wat gevolgen heeft:
“Het is de wens van het UK ISKCON bestuur, met Zijne Heiligheid Sivarama Swami als voorzitter […] dat alle personen die de ritvik theorie financieren, helpen, uitdragen of organiseren, worden geweerd om naar het Bhaktivedanta Manor te komen.” (Brief verstuurd door ex-goeroe en tempel president Vipramukhya Swami).
Sivarama Swami is enerzijds voorstander van DEZELFDE filosofie als de IRM en anderzijds zorgt hij ervoor dat degenen die geloven in deze filosofie de Bhaktivedanta Manor niet kunnen bezoeken! Het proces dat door Sivarama wordt beschreven is immers geheel onafhankelijk van Srila Prabhupada’s fysieke aanwezigheid . Als Sivarama door Srila Prabhupada kon worden geïnspireerd en geïnitieerd zonder hem ooit gezien te hebben, dan kan elke bewoner op aarde dit ook.
Spijtig genoeg heeft Sivarama Swami de laatste jaren, door zijn schrijven en handelen, aangetoond dat hij een opmerkelijk dubbelzinnige houding heeft jegens Srila Prabhupada’s filosofie en dit zullen we nu aantonen.
1989: Opvolger van de goeroe fraude
Eerst was Sivarama Swami de rechterhand van één elf van de oorspronkelijke goeroe frauders, Bhagavan Das Goswami, die hij een “pure toegewijde” en de “goeroe opvolger” van Srila Prabhupada noemde. Bhagavan was echter, net als de tien overige goeroe fraudeurs, alleen door Srila Prabhupada, via zijn instructie van 9 juli, aangesteld als een ritvik priester en niet als goeroe. Bhagavan liep later hard tegen de lamp toen hij betrapt werd op betrokkenheid in illegale activiteiten en hij werd ontslagen uit zijn functie als “initiërende goeroe”. Sivarama Swami nam zonder aarzelen direct Bhagavan’s positie over als, een door de GBC verkozen, goeroe.
1994: ‘Srila Prabhupada is niet langer de huidige schakel’
In 1994 publiceerde Sivarama Swami een boekje met als titel Voortgang van de parampara, waarmee hij wilde aantonen dat de ritvik filosofie foutief is en waarin wordt verklaard dat Srila Prabhupada niet meer de huidige schakel is onze opvolging van discipelen. Onderstaand wordt aangetoond dat Sivarama Swami’s begrip niet eenduidig is door het tegenspreken van zijn collega (GBC verkozen) goeroes en Srila Prabhupada zelf.
Sivarama Swami spreekt ISKCON (GBC verkozen) goeroe Jayadvaita Swami tegen
“Mijn opvatting is dat Srila Prabhupada de training, tenminste tot zijn eigen tevredenheid, wel volbracht heeft en dat hij wel goeroes heeft gekozen.”
(Sivarama Swami , Voortgang van de parampara 1994, benadrukking is toegevoegd)
“Srila Prabhupada heeft niemand aangesteld als toekomstige goeroe. Hij stelde ritviks aan zodat het stelsel tijdens zijn aanwezigheid kon worden voortgezet. Dit wordt door iedereen geaccepteerd. (Jayadvaita Swami - San Diego debat 1990)
Sivarama Swami spreekt een officiële ISKCON publicatie van de GBC tegen
“Als laatst willen we een nieuwe definitie geven aan het woord ritvik of ritvik acarya […] Mijn opvatting is dat elke goeroe een waarnemende acarya of ritvik acarya is, omdat hij handelt ten behoeve van zijn goeroe. Zoals alle toegewijden doen. Dat betekent niet dat de discipelen van zijn goeroe zijn, maar als een Vaisnava doet hij het ten behoeve van zijn goeroe.” (Sivarama Swami , Voortgang van de parampara, p.21)
“De letterlijke betekenis van het woord ritvik is een priester die een offer uitvoert. (Bhakti Caru Swami, ISKCON nieuwsbericht Maart 1990 p. 13.)
“Vuuroffer, kralen, een naam – en dan tot ziens! Prabhupada autoriseerde het. Hij is mijn goeroe. De andere persoon is er slechts om de ceremonie uit te voeren! En dat is de werkelijke positie van een ritvik. Hij is slechts een waarnemende priester.”(Satyaraja Das - ISKCON nieuwsbericht, maart 1990, p. 38 )
Daarnaast geeft Sivarama Swami niet alleen een nieuwe definitie aan het woord ritvik, maar durft hij ook het volgende te beweren:
“Zoals het woord Hindu, had het woord ritvik eerst één betekenis, maar heeft het daarna een andere betekenis gekregen.” (Sivarama Swami , Voortgang van de parampara, p.31)
Een duidelijker voorbeeld van hypocrisie is moeilijk te vinden!
Sivarama spreekt Srila Prabhupada tegen
“In dit opzicht verklaart Srila Prabhupada dat een toegewijde die geen uttama adhikari is (zuivere toegewijde op het hoogste niveau van Godsrealisatie) kan initiëren.” (Sivarama Swami , Voortgang van de parampara, p.29)
“Men moet geen geestelijk leraar worden totdat het niveau van uttama adhikari is bereikt […] Daarom moet een discipel zorgvuldig zijn in het accepteren van een uttama adhikari als geestelijk leraar. (Nectar of Instruction, Tekst 5, betekenisverklaring)
“Je kunt misschien inzien dat hij geen verlicht persoon is en daarom kan hij niemand in het Krsna Bewustzijn initiëren.” (Srila Prabhupada Brief, 18 april, 1968)
1994: Srila Prabhupada handelt als de huidige schakel |
“Hoe kunnen deze boeken mijn familie zo hebben veranderd? Hoe is het mogelijk dat hij zo krachtig via die boeken praat. U moet zich erg fortuinlijk voelen om zijn discipel te zijn. Wat is het een geweldig persoon! Soms huilt mijn oma als ze chant voor een foto van Krishna. Hoe doet Prabhupada dat? Ik wil ook op die wijze huilen. Mijn oma droomt over Prabhupada en praat soms tegen zijn foto. Al staat er op de kaft dat hij is heengegaan, wil ik weten of hij echt dood is of dat hij nog leeft? Zou ik hem op een dag kunnen ontmoeten?”
Deze brief over Srila Prabhupada’s boeken is door een jonge dame geschreven en maakte deel uit van Sivarama Swami’s Vyasa Puja offer aan Srila Prabhupada in 1994. De brief laat duidelijk zien dat Srila Prabhupada’s boeken op directe wijze kunnen communiceren met elke oprechte ziel. In zijn offer verklaart Sivarama Swami:
“Dit is een brief van een dame die in contact met u kwam. Hoeveel miljoenen van zulke zielen zijn er wel niet, die op directe wijze uw genade dagelijks ontvangen, die uw boeken met een oprecht geloof lezen, waarmee u in dromen en via foto’s praat, wiens leven u abrupt verandert en beloont met tranen als zij de heilige namen chanten? […] Ik denk dat deze mensen u elke dag ontmoeten.” (Sivarama Swami, Vyasa Puja offer, 1994)
In hetzelfde jaar dat hij een boek publiceerde waarin staat dat Srila Prabhupada geen discipelen meer kan accepteren, geeft Sivarama Swami toe dat Srila Prabhupada persoonlijk dagelijks mensen ontmoet via zijn boeken en dat die mensen Srila Prabhupada volgen! Zulke filosofische dubbelzinnigheid is momenteel nog steeds gaande, waarin Sivarama Swami blijft volhouden dat Srila Prabhupada niet toegankelijk is als goeroe en dat men zich moet overgeven aan hemzelf of één van de andere 80 “ISKCON goeroes” om via hen Srila Prabhupada’s genade te ontvangen.
1995: “Gopi Bhava” ongehoorzaamheid – deel 1
Sivarama Swami was één van de leden van de onpopulaire “Gopi Bhava” club, waar onder andere Tamala Krishna Goswami en anderen deel van uitmaakten, en die vele jaren leiding zochten en leerden, over “rasika” en “Gopi bhava” (het vertrouwelijk verleden van Krishna en Zijn vrouwelijke dienaren), van HH Narayana Maharaja van de Gaudiya Math. Als antwoord hierop moest de GBC zelfs de volgende regel opleggen:
“ Recentelijk is er binnen ISKCON literatuur verschenen dat zich richt op “rasika-bhakti”, de intieme lila van Radha en Krsna en andere onderwerpen die alleen geschikt zijn voor zeer gevorderde zielen. Deze ontwikkeling komt niet overeen met Srila Prabhupada’s instructies en belet de geestelijke vooruitgang van ISKCON toegewijden. ISKCON toegewijden moeten deze literatuur daarom vermijden en niet bewaren, lezen, bepraten of uitdelen.
(Maatregel 73, GBC Resolutions 1995)
Daarnaast mochten Sivarama Swami en zijn bondsgenoten als straf tijdelijk niet initiëren en Vrindavana niet bezoeken!
2003: “Gopi Bhava” ongehoorzaamheid – deel 2
Sivarama Swami nam de bovenstaande maatregel van de GBC duidelijk niet erg serieus en ging verder met het schrijven van een boek over de intieme lila van radha en Krsna! Tevens geeft Sivarama Swami zelfs toe dat zijn boek ‘Na Paraye ‘ham’ een fictief boek is:
“ Het eerste poëtische deel was bedoeld om de fictieve karakters Syamalata en Nava-sakhi te creëren. Als gevolg hiervan hebben deze fictieve karakters interactie met echte historische personen zoals Radha en Krsna.” (Sivarama Swami, Na paraye ‘ham, p.19)
Het fictief maken van het verleden van de Persoonlijkheids God wordt vervloekt door Srila Prabhupada:
“Als men zijn eigen verbeeldingen betreffende de Persoonlijkheids God volgt, is men vervloekt.” (Srimad-Bhagavatam 10.3.32, betekenisverklaring)
2004: Sivarama Swami geeft de “leugens” van de GBC toe
In 1996 gaf de IRM haar standpunt middels de paper The Final Order (TFO: De laatste Instructie) aan een geselecteerd comité van de GBC. Deze paper diende specifiek als antwoord op de GBC paper ‘On My Order Understood’, dat de basis vormde van de “guru tattva” filosofie van de GBC. Het gevolg was dat aanhangers van TFO werden verbannen uit de ISKCON tempels.
In 2004 gaf Sivarama Swami de fout van de GBC volledig toe door te verklaren dat On My Order Understood bestaat uit “leugens’ en hij stelde voor om het terug te trekken – dit gebeurde hetzelfde jaar nog. TFO wordt nu als boek uitgebracht en is kosteloos verkrijgbaar.
2004: Sivarama Swami noemt ISKCON goeroe “zieke leugenaar”
Sivarama Swami leek op een soort van kruistocht tegen leugenaars te zijn, want in hetzelfde jaar was hij ontevreden over Jayapataka Swami’s ambitie om meer discipelen binnen te slepen en noemde hij hem “een ziek persoon” die “geobsedeerd” is. Tevens verklaart hij dat Jayapataka’s obsessie “liegen en hypocriet gedrag combineert met het dienen van Prabhupada.”
Conclusie
In de introductie van Voortgang van de parampara wordt verklaard:
“De juiste wijze om deze belangrijke onderwerpen te begrijpen is door open discussies te voeren met Vaisnhnavas.”
Sivarama Swami legt zelf echter toegewijden een toegangsverbod op als zij Srila Prabhupada’s instructies over ritvik verspreiden en dit lijkt niet op een “open discussie”.
Wel zijn we het volkomen eens met de onderstaande uitspraak van Sivarama Swami:
“Ik ben erover uit dat we Srila Prabhupada kunnen begrijpen via zijn instructies, boeken en van binnenuit. Langzamerhand begin ik te leren waarderen dat ik vani moet omarmen als enige schakel” (Sivarama Swami ontmoet Srila Prabhupada)
Terug naar homepage